Kaznodzieja, poeta i myśliciel polityczny, krytyk ideologii radykalnych.
Historyk i publicysta, jeden z czołowych przedstawicieli krakowskiej szkoły historycznej.
Działacz społeczny, publicysta, filozof i ekonomista, jeden z czołowych przedstawicieli radykalnych środowisk demokratycznych.
Sekretarz wielki królewski, referendarz wielki koronny, arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski, przeciwnik reformacji, pisarz polityczny.
Prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, autor rozpraw m.in. o władzy politycznej.
Publicysta, kompozytor, krytyk muzyczny, polityk, czołowy przedstawiciel „realizmu politycznego”.
Krytyk literacki, polityk, historyk sztuki, jeden z czołowych publicystów konserwatywnych dziewiętnastowiecznej Europy.
Historyk-mediewista, socjolog, historiozof, eseista, polityk.
Filozof, polityk, pisarz, ksiądz, jedna z czołowych postaci polskiego Oświecenia.
Pijar, reformator szkolnictwa, poeta i pisarz polityczny, prekursor polskiego oświecenia.
Myśliciel związany z Uniwersytetem Jagiellońskim i Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie, autor prac historycznych i pionierskich studiów nad cywilizacjami.
Krakowski krytyk literacki, prozaik i publicysta, związany z nurtem narodowym i katolickim.
Organizator i ideolog ruchu chrześcijańsko-społecznego, polityk, działacz narodowy.
Działacz i publicysta związany z endecją, a po jej podziałach z ONR-ABC.
Dziennikarz, pisarz i publicysta katolicko- konserwatywny.
Działacz społeczny, publicysta, redaktor, ksiądz, redaktor „Przeglądu Poznańskiego”, czołowego polskiego pisma XIX w., krytyk rewolucji.
Publicysta konserwatywny, polityk galicyjski, krytyk i reżyser teatralny, przedstawiciel krakowskich „Stańczyków”.
Tłumacz (m.in. Szekspira), poeta, dramaturg, krytyk literacki, publicysta o poglądach konserwatywnych.
Poeta, dramaturg i powieściopisarz, jeden z czołowych myślicieli konserwatywnych XIX w.
Publicysta, tłumacz, jeden z najciekawszych myślicieli prawicowych drugiej połowy XX w., zwany czasem „polskim Disraelim”.
Socjolog, publicysta, w XIX w. działacz rewolucyjny, w okresie międzywojennym krytyk bolszewickiej Rosji.
Palestrant grodzieński, publicysta polityczny, w dobie Sejmu Czteroletniego stojący po stronie obozu reform.
Popularyzator liberalizmu ekonomicznego o chrześcijańskich korzeniach w Polsce, autor cenionych prac z pogranicza polityki, historii, ekonomii i filozofii.
Premier Królestwa Polskiego z nominacji Rady Regencyjnej od marca 1917 do lutego 1918 r., historyk, badacz dziejów Rosji XIX w., polityk i publicysta.
Prawnik, profesor prawa administracyjnego, nauk administracyjnych i statystyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Prawnik i historyk prawa polskiego, jeden z czołowych badaczy kultury politycznej i prawnej I RP.
Żołnierz, generał dywizji Wojska Polskiego w II RP, autor prac z dziedziny wojskowości i historii.