Postać
Jan Stepa 1892-1959

Urodził się 24 czerwca 1892 r. w Sasowie koło Lwowa. Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Lwowskim, następnie wykładał na nim filozofię i piastował funkcję jego rektora. W czasie II wojny światowej wykładał w Seminarium Duchownym we Lwowie, później w Kalwarii Zebrzydowskiej. W 1946 r. otrzymał sakrę biskupią jako biskup ordynariusz tarnowski. Stepa był twórcą Diecezjalnego Instytutu Wydawniczego „Veritas”, który powstał w 1947 r. Liczne swoje publikacje filozoficzne, teologiczne, czy o tematyce społecznej drukował w „Gazecie Kościelnej”, „Ateneum Kapłańskim”, „Przeglądzie Teologicznym”, „Kulturze i Wychowaniu”, „Przeglądzie Filozoficznym”, a po 1945 r. w „Tygodniku Warszawskim” i „Caritas”. Poza licznymi artykułami w wymienionych periodykach, Stepa był uznanym autorem książek filozoficznych i społecznych, z których warto wymienić: Neokantowskie próby realizmu a neotomizm (1927), Poznawalność świata rzeczywistego w oświetleniu św. Tomasza (1930), Kształcenie światopoglądu katolickiego w szkole (1935), Kuszenie nowoczesnego człowieka (1937), Kościół współczesny a kryzys wolności (1939). Zmarł 29 maja 1959 r. w Tarnowie.