Postać
Ludwik Górski 1818-1908

Urodził się 1 V 1818 r. w Końskich (Sandomierskie), w rodzinie wojskowego. Uczył się w Kaliszu i Warszawie, studiów wyższych jednak nie podjął, z powodu śmierci ojca i konieczności opieki nad rodziną. Samodzielnie zdobył wykształcenie w dziedzinie ekonomii i agronomii, prowadził wzorowo gospodarstwo. W swej działalności publicystycznej na łamach Roczników Gospodarstwa Krajowego głosił konieczność stopniowego uwłaszczenia chłopów, uregulowania spraw serwitutowych i intensyfikacji gospodarki rolnej. Należał do grona inicjatorów i założycieli Towarzystwa Rolniczego (1856 r.), był twórcą jego ustawy oraz doradcą prezesa A. hr. Zamoyskiego. Wraz z Zamoyskim odmówił poparcia dla reform Wielopolskiego, co było przyczyną rozwiązania Towarzystwa w r. 1861. Górski, należący do grona przywódców obozu białych, a po powstaniu styczniowym katolickiego stronnictwa konserwatywnego, uznawany jest za jednego z twórców programu pracy organicznej w Królestwie Polskim (różnego od zgłoszonego przez warszawskich pozytywistów) oraz najwybitniejszego jego realizatora. Od 1862 działał w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, którego prezesem został w r. 1890. Był fundatorem, donatorem i kuratorem wielu stowarzyszeń dobroczynności i domów miłosierdzia oraz założycielem konserwatywnego dziennika Słowo. W uznaniu zasług Górski uhonorowany został krzyżem kawalerskim Orderu Piusa IX oraz doktoratem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł 11 IV 1908 r. w Warszawie. Główne prace: Co nazywamy okupem pańszczyzny. Kilka uwag o dzierżawie wieczystej, 1857; Uwagi nad obecnym stanem robotników wiejskich w Polsce, 1860; Nasze błędy w gospodarstwie folwarcznym, 1874; Wybór pism, Warszawa 1908.