Postać
Julian Dunajewski 1822-1907

Urodził się 4.06.1822 w Stanisławowie jako syn Szymona, urzędnika powiatowego w Nowym Sączu i Antoniny z Błażewskich; brat kardynała Albina. W latach 1839-42 studiował prawo na uniwersytecie we Wiedniu, a następnie we Lwowie. Po ukończeniu studiów pracował jako asystent w katedrze Umiejętności Politycznych i Statystycznych UJ. W 1850 r. uzyskał tytuł doktora praw na UJ, a pięć lat później mianowany został profesorem Akademii Prawa w Preszburgu (ob. Bratysława). W 1860 r. otrzymał tytuł profesora Uniwersytetu Lwowskiego a w roku następnym – profesora nauk politycznych i statystyki na UJ. Prowadził wykłady z nauk politycznych, ekonomii, statystyki, prawa karnego i administracji. Jako zwolennik teorii liberalnych w ekonomii, nawiązywał w swych pracach do myśli Adama Smitha, Jeana Baptiste Saya oraz Charlesa Rau. Lata 60. to okres intensywnej pracy na rzecz uczelni krakowskiej oraz początek długoletniej działalności politycznej. Dwukrotnie pełnił Dunajewski funkcję dziekana Wydziału Prawa UJ (1862-63 i 1867-68), a następnie trzykrotnie powierzono mu stanowisko rektora (1864-65, 1868-69, 1879-80) i prorektora (1865-1866, 1869-1870, 1880-1881). W 1871 r. został członkiem Akademii Umiejętności. Karierę polityczną rozpoczął w 1864 r., uzyskując najpierw mandat poselski do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie, a od 1873 r. (do końca życia) miejsce w parlamencie wiedeńskim. Stał się jednym z przywódców prawicy w walce z centralizmem niemieckim i popierał orientację austro-polską, występując stanowczo przeciw powstaniu styczniowemu. Znany był również jako obrońca języka narodowego. Zajmował się przede wszystkim sprawami budżetowymi oraz reformą administracyjną, współtworząc projekt organizacji władz administracyjnych dla Galicji. W latach 1880-91 pełnił funkcje ministra skarbu Austrii i jako pierwszy kierownik tego resortu zlikwidował deficyt budżetowy i uzdrowił finanse. Niezwykle ceniony przez cesarza Franciszka Józefa I, został odznaczony przez niego m.in. Wielkim Krzyżem Orderu Św. Szczepana i Wielką Wstęgą Orderu Cesarza Leopolda. Po powrocie do Krakowa mieszkał w pałacyku przy ul. Podwale 11, stąd część tej ulicy nazwano potem jego nazwiskiem. Zmarł 9.11.1907 r. w Krakowie; pochowany na cmentarzu Rakowickim. Autor prac: Ziemia i kredyt. Studium ekonomiczne (1864), O instytucjach gminnych (1850), Zarys organizacyjny władz administracyjnych w Galicji (1871, z Wiktorem Kopffem i Dionizym Skarżyńskim), Wykład ekonomii politycznej (cykl wykładów opublikowany w 1935).