Postać
Stanisław Car 1882-1938

Urodził się 26 IV 1882 w Warszawie. Zdał maturę i rozpoczął studia prawnicze, jednak zmuszony był je przerwać i opuścić miasto, z powodu udziału w strajku szkolnym. Dyplom prawniczy uzyskał w Odessie, a następnie pracował jako adwokat. Od 1916 r. związał się z J. Piłsudskim, podejmując pracę w Departamencie Sprawiedliwości Tymczasowej Rady Stanu. Po odzyskaniu niepodległości, objął stanowisko szefa Kancelarii Cywilnej Naczelnika Państwa. W 1920 r. walczył na froncie. Dwa lata później powrócił do adwokatury i został mianowany prokuratorem Sądu Najwyższego (1925 r.). Po przewrocie majowym powrócił na stanowisko szefa Kancelarii Cywilnej Prezydenta, w listopadzie 1926 r. został wiceministrem sprawiedliwości w rządzie K. Bartla, a później K Świtalskiego i W. Sławka. Był Głównym Komisarzem Wyborczym. W 1930 r. został oddelegowany do pracy parlamentarnej i otrzymał funkcję wicemarszałka Sejmu, a w 1934 r. jego marszałka. Był głównym twórcą konstytucji kwietniowej, której tekst przygotowywał na polecenie Piłsudskiego. Zmarł 18 VI 1938 r. Główne prace: Zarys historii adwokatury w Polsce, Warszawa 1925; Czynnik równowagi w nowej konstytucji, Warszawa 1935; Józef Piłsudski a państwo polskie, Warszawa 1930; Konstytucja 17 marca a polska rzeczywistość, Warszawa 1930.