Postać
Piotr Dunin-Borkowski 1890-1949

Urodził się 26 czerwca 1890 r. we Lwowie. Studiował prawo i historię na uniwersytetach we Lwowie i Wiedniu. Należał do założycieli Klubu Zachowawczej Pracy Państwowej. W latach 1927-1928 był wojewodą lwowskim, a następnie w latach 1928-1929 poznańskim. Publikował m.in. w „Drodze”. W latach 30. Związał się ze środowiskiem „Buntu Młodych”. Był zwolennikiem, wymierzonej przeciw Sowietom, współpracy z Ukraińcami. W czasie II wojny światowej uczestniczył w rozmach polsko- ukraińskich. Po zakończeniu wojny początkowo mieszkał w Krakowie, w 1946 r. wyjechał wszakże do Rzymu, gdzie od 1947 r. do odwołania w 1949 r. pełnił funkcję konsula generalnego z ramienia rządu warszawskiego. Zmarł 19 maja 1949 r. w Rzymie. Autor m.in. Zagadnienie zmiany podziału administracyjnego (1930), Tendencje ustrojowe w Polsce (1931). W opinii Adolfa Bocheńskiego, wyrażonej w książce Między Niemcami a Rosją, Dunin-Borkowski był „najlepszym znawcą zagadnienia ukraińskiego w Polsce, przenikliwym i głębokim pisarzem politycznym”.