Postać
Tadeusz Morski 1754-1825

Nauki pobierał m.in. w Szkole Rycerskiej. W 1776 r. został szambelanem królewskim. Spełzły natomiast na niczym jego usiłowania, aby król Stanisław August Poniatowski uczynił go królewskim agentem we Francji. W 1789 r. opublikował anonimowo broszurę Uwagi o chłopach, zaś w 1790 r. Uwagi nad pismem Seweryna Rzewuskiego… o sukcesji tronu w Polszcze, stawiające Morskiego w rzędzie zwolenników daleko idących reform ustrojowych i politycznych. Zaangażował się także w plany Ignacego Potockiego, związane z sojuszem polsko-pruskim – należał do tajnego komitetu, który miał przygotować powstanie w Galicji, gdyby wybuchła wojna Prus z Austrią, wykonywał także – bez powodzenia – misje dyplomatyczne do polityków pruskich, w tym samego króla Fryderyka Wilhelma II. Dzięki poparciu Potockiego Morski został w 1790 r. posłem nadzwyczajnym w Hiszpanii, ale po kilku zaledwie miesiącach niezbyt owocnych prac, odwołano go z tej funkcji. Doświadczenia zdobyte w dyplomacji wykorzystał w pracy Myśli o potrzebie i sposobach przysposobienia młodzieży do służby dyplomatycznej w Polsce (1792). Podczas powstania kościuszkowskiego współdziałał z Radą Najwyższą Narodową. Po jego upadku osiadł w Warszawie. W dobie Księstwa Warszawskiego opracowywał plany powstańcze dla Galicji i Wołynia, zwłaszcza w związku z wyprawą moskiewską Napoleona Bonaparte w 1812 r. Jego usiłowania nie dały jednak żadnych rezultatów, a załamały się zupełnie po klęsce armii cesarza. Równie bezowocne były zabiegi Morskiego, aby zająć wysokie stanowiska w administracji Księstwa Warszawskiego, a następnie Królestwa Kongresowego, gdy – jak twierdził Julian Ursyn Niemcewicz – chciał w poniżający sposób przekonać do siebie wielkiego księcia Konstantego. Zmarł 1 września 1825 r. w Krakowie, gdzie mieszkał pod koniec życia