Urodził się 20 kwietnia 1860 r. Podczas I wojny światowej przebywał we Francji, gdzie pracował m.in. na rzecz komitetu zaciągającego Polaków zamieszkałych we Francji do wojska. Równocześnie aktywnie zabiegał u francuskich polityków o uznanie sprawy polskiej. W późniejszym okresie na krótko przebywał w Anglii, gdzie kontynuował swoją pracę na rzecz niepodległości Polski. W trakcie wojny i już po jej zakończeniu będąc jeszcze na emigracji we Francji opublikował wiele artykułów prasowych na łamach francuskich i angielskich gazet, w których argumentował na rzecz niepodległej i silnej Polski jako istotnego elementu dla zachowania równowagi sił w Europie. Po powrocie do Polski w 1921 r. Tarnowski bardzo krytycznie oceniał sytuację kraju. Pisał na łamach „Kuriera Codziennego”, „Czasu”, „Dnia Polskiego”, „Dziennika Poznańskiego”, „Kuriera Warszawskiego” a także m.in. w „Journal de Pologne”. Zmarł w Krakowie, 21 marca 1928 r., został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.