Postać
Gustaw Roszkowski 1847-1915

Urodził się 7 kwietnia 1847 r. we wsi Syrniki w Lubartowskim. W latach 1864-1867 był studentem Wydziału Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej, gdzie otrzymał 15 lipca 1869 roku dyplom magistra prawa i administracji. Studiował następnie w Berlinie, Lipsku i Heidelbergu. W 1870 r. uzyskał tytuł doktora filozofii na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim na podstawie rozprawy pt. Über das Wesen des Eigentums ujętej nie z ekonomicznego, lecz z filozoficznego punktu widzenia. W 1871 r. habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1872 r. wyjechał do Warszawy, gdzie początkowo pełnił funkcję obrońcy przy sadach konsystorskich, a od 7 czerwca 1873 roku został patronem przy Trybunale Cywilnym w Warszawie, od 25 lipca 1876 roku był adwokatem. W 1878 r. przeniósł się na Uniwersytet Lwowski, gdzie 10 grudnia t. r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1888 r. profesorem zwyczajnym filozofii prawa i prawa narodów. W latach 1896-87 pełnił funkcje Dziekana Wydziału Prawa tego uniwersytetu. Od 1883 roku był członkiem Rady Miejskiej we Lwowie, zasiadał także w Komisji Prawniczej (1883-95). Od roku 1890 był członkiem Rady Państwa w Wiedniu wybranym z okręgu Stryj-Sambor-Drohobycz. 7 września 1891 r. został w drodze kooptacji powołany na członka Instytutu Prawa Międzynarodowego, powstałego w 1873 r. w Belgii, a grupującego grono najbardziej znanych internacjonalistów z różnych krajów. Roszkowski się głównie filozofią prawa oraz prawem narodów. Opublikował stosunkowo obszerną rozprawę O istocie i znaczeniu filozofii prawa (Kraków 1871). W jego twórczości stopniowo zaczęła przeważać problematyka prawa narodów, o czym świadczy szereg publikacji, które po sobie pozostawiał. Nie wysuwał w nich własnych koncepcji, lecz sumiennie zapoznawał się z osiągnięciami prawa międzynarodowego i przyswajał je polskiemu czytelnikowi. Obok rozważań o różnych instytucjach prawnych. Zajmował się ponadto kodyfikacją prawa międzynarodowego, kwestią współdziałania państw na rzecz pokoju oraz zagadnieniami internacjonalistycznymi. Poza praca naukową udzielał się również w wielu organizacjach społecznych (działał m.in. w Czerwonym Krzyżu) oraz studenckich. Zmarł 7 kwietnia 1915 roku w Wiedniu, gdzie został pochowany.