Postać
Ludwik Nabielak 1804-1883
Urodził się 16 grudnia 1804 r. w Stobiernej. Studiował we Lwowie, tam też rozpoczął karierę literacką. W 1830 r. przybył do Warszawy i zaangażował się w działalność spiskową przy boku Piotra Wysockiego. Wziął udział w wydarzeniach Nocy Listopadowej, prowadząc wraz z Sewerynem Goszczyńskim atak na Belweder, bezskutecznie próbując zabić lub pojmać wielkiego księcia Konstantego. Działał w Klubie Patriotycznym, wziął też udział w walkach zbrojnych. Po upadku powstania wyemigrował. W roku 1834 władze carskie skazały go zaocznie na śmierć. Przez kilka miesięcy należał do Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, ale wskutek jednego z wielu sporów wewnętrznych w tej organizacji, został wykreślony z listy jej członków. Popularyzował nauki Andrzeja Towiańskiego, z powodzeniem przekonując do nich m.in. Juliusza Słowackiego. Był jednym z sygnatariuszy złożonej w styczniu 1857 r. w ambasadzie Rosji w Paryżu odezwy do Aleksandra II, w której upadek Polski uznali za słuszną karę Opatrzności i wskazywali na Boskie pochodzenie władzy cara. Na emigracji uzupełnił swe wykształcenie, uczęszczając do szkół w Montpellier i Paryżu – w 1843 r. uzyskał dyplom inżyniera górnictwa. Kierował gazowniami w Barcelonie i Nimes oraz kopalnią miedzi Mazaja w Algierii, pracował też w Société générale de crédit industriel et commercial. Zmarł 14 grudnia 1883 r. w Paryżu.