Urodził się 19 lutego 1812 r. w Paryżu; kształcił się w domu, a następnie w Liceum Warszawskim. Przerwał podjęte w Warszawie studia prawnicze w związku z wybuchem powstania listopadowego, do którego nie przystąpił, i wyjechał na dalsze studia do Szwajcarii. Pod wpływem ojca, napoleońskiego generała, senatora i wojewody Królestwa Polskiego, który przewidywał dla syna karierę dyplomatyczną, wrócił na krótko do Królestwa po upadku irredenty i został przedstawiony carowi. Ponownie jednak wyjechał za granicę, niemal do końca życia pozostając poza krajem, głównie we Francji i Włoszech, współpracując z konserwatywnym środowiskiem skupionym wokół księcia Adama Jerzego Czartoryskiego (Hôtel Lambert). Zaliczany do grona wieszczów narodowych, był autorem powieści i powiastek historycznych (m.in. Masław, Książę mazowiecki oraz Władysław Herman i jego dwór), nawiązujących do filozoficznego tradycjonalizmu charakterystycznego dla środowisk francuskich kontrrewolucjonistów i niemieckich romantyków historiozoficznych „tragedii chrześcijańskich”: Nie-Boska Komedia (wyd. anonim. 1835) i Irydion (1836) oraz utworu Trzy myśli pozostałe po śp. Henryku Ligenzie (1840), obejmującego kontrowersyjny traktat O stanowisku Polski z bożych i ludzkich względów (wyd. pośmiertne 1912). W poemacie profetycznym Przedświt (1843) oraz w wydanych pod pseudonimem Spirydion Prawdzicki Psalmach przyszłości (1845), trzy lata później, w drugim wydaniu, uzupełnionych Psalmem żalu i Psalmem dobrej woli), będących polemiką ze stanowiskiem Henryka Kamieńskiego, Krasiński dał szczególny wyraz zaniepokojeniu stanem politycznym Europy, zagrożonej przez nihilistyczną i barbarzyńską Rosję carską oraz przez politycznych radykałów zmierzających na Zachodzie do obalenia Państwa Kościelnego i tradycyjnego ładu politycznego; jego ślady odnaleźć można również w kilku memoriałach politycznych jego autorstwa i w polemice wywołanej przez Aleksandra Wielopolskiego jego Listem szlachcica polskiego do księcia Metternicha. Zmarł w Paryżu 23 lutego 1859 r.