Urodził się 4 sierpnia 1769 roku w Imielenku pod Gnieznem; zmarł 10 czerwca 1827 roku w Warszawie. Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie we Lwowie, podczas których współtworzył „Dziennik Patriotycznych Polaków”, uzupełniał swoje historyczno – ekonomiczne wykształcenie kursami w Wiedniu i Dreźnie oraz podczas licznych podróży po Europie. Od 1807 roku był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W latach 1810 – 1817 pełnił funkcję sekretarza Dyrekcji Edukacji w Warszawie. Wykładał w warszawskiej Szkole Głównej Prawa i Administracji. W przygotowanym przez niego projekcie reform agrarnych dla Królestwa Polskiego odnaleźć można wpływy współczesnych mu szkół ekonomicznych. Głosił konieczność wspierania rozwoju przemysłu i handlu w Królestwie. W swoich badaniach nad kulturą wczesnych Słowian jako pierwszy wskazał na doniosłość tradycji ustnej, przekazującej dzieje Słowian, której przejawów doszukiwał się w podaniach, baśniach i obrzędach. Główne dzieła: Uwagi względem poddanych w Polsce i projekt do ich uwolnienia (1807), O upadku przemysłu i miast w Polsce (1810), Uwagi o cechach (1816), Śledzenie początków narodów słowiańskich (1820).