Studiował prawo, historię i filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie uczeń profesora O. Balzera, K. Twardowskiego i M. Schorra. W latach 1914-1915 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, a od 1926 r. docent prawa kościelnego Uniwersytetu Lwowskiego. W 1932 r. Halban został profesorem tytularnym, a w 1936 r. profesorem nadzwyczajnym. Od 1927 r. członek Lwowskiego Towarzystwa Naukowego i Instytutu Prawa Administracyjnego. W 1945 r. objął Katedrę Kościelnego Prawa Publicznego na Wydziale Kanonistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1950 r. został profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Marii Curii-Skłodowskiej w Lublinie i objął Katedrę Powszechnej Historii Państwa i Prawa. Autor m.in. Religia w Trzeciej Rzeszy (1936), Mistyczne podstawy narodowego socjalizmu (1946).