Urodził się 10 sierpnia 1905 r. w Przemyślu, zmarł 6 listopada 2000 r. w Oksfordzie. Był nestorem polskiej literatury emigracyjnej, uznanym krytykiem literackim i teatralnym, eseistą i moderator życia naukowego i literackiego w Anglii oraz Stanach Zjednoczonych. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Założył tygodnik „Polska Walcząca” i redagował go w Paryżu, następnie w Londynie. Po wojnie pozostał na emigracji. Mieszkał w Londynie, współpracował z paryską „Kulturą”. W latach 1954-1959 był przewodniczącym Związku Pisarzy na Obczyźnie. Współpracował z Rozgłośnią Polskiego Radia Wolna Europa. Od 1964 r. mieszkał w Stanach Zjednoczonych. Wykładał na Uniwersytecie w Chicago teorię literatury i teatru. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie i jego prezesem w latach 1980-1981. Redagował monumentalną Literaturę polską na obczyźnie w latach 1940-1960 (1963), wydał także m.in. Krytyka personalistyczna (1957), Książki, ludzie i kulisy (1961), Pani Helena (1962).