Postać
Waldemar Łazuga

 

Waldemar Łazuga (ur. 1952), polski historyk, profesor nauk historycznych.

Studia  historyczne ukończył na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Doktoryzował się w 1979 r. na podstawie dysertacji Michał Bobrzyński. Myśl historyczna a działalność polityczna, habilitację otrzymał w 1990 r.  na podstawie pracy: „Rządy polskie” w Austrii: Gabinet Kazimierza hr. Badeniego. Od 1990 r. profesor nadzwyczajny UAM, od 1999 profesor tytularny. Zawodowo związany z UAM, pełni funkcję kierownika Zakładu Myśli i Kultury Politycznej w Instytucie Historii UAM, a także Uniwersyteckiego Centrum Edukacji Szkolnej. Ponadto jest wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Zespołu Badaczy „Galicja 1772 – 1918” oraz członkiem Rady Instytutu Historii i Rady Wydziału Historycznego UAM.

Głównym polem jego zainteresowań badawczych są historia Europy Środkowej XIX i XX w., dzieje Austro-Węgier, historia Galicji, dzieje polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku oraz edukacja historyczna. Najważniejsze książki: Michał Bobrzyński. Myśl historyczna a działalność polityczna (Warszawa 1982), Gabriel Narutowicz. Pierwszy prezydent Rzeczypospolitej (wespół z J. Pajewskim) (Warszawa 1993), Ostatni stańczyk. Michał Bobrzyński. Portret konserwatysty (Toruń 2005), Monarchia habsburska – między idealizacją a alienacją (Poznań 2010), Kalkulować… Polacy na szczytach c.k. monarchii (Poznań 2013).

***

Biogram powstał w ramach projektu „Nauka i polskie dziedzictwo intelektualne. Program popularyzacji polskich nauk humanistycznych i społecznych” finansowanego w ramach umowy 986/P-DUN/2016 ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę.