Urodził się 30 VII 1873 r. w Łęczycy, w rodzinie lekarza. Ukończył gimnazjum i kursy handlowe. Od 1901 r. działał w ruchu spółdzielczym, a po wybuchu I wojny światowej znalazł się w szeregach POW. W 1917 r. wstąpił do PSL „Wyzwolenie", a w rok później został sekretarzem Zarządu Głównego tej partii. W listopadzie 1918 r. wszedł jako minister spraw wewnętrznych do rządu I. Daszyńskiego. Piastował ten urząd także w gabinecie J. Moraczewskiego (XI 1918-1 1919). W latach 1922-27 był posłem na Sejm z listy z PSL „Wyzwolenie", a w latach 1922-23 także prezesem tej partii. Od listopada 1924 do maja 1924 zasiadał w rządzie W. Grabskiego jako wicepremier. Od 1931 był członkiem Rady Naczelnej SL. W latach 1934-39 kierował Spółdzielczym Instytutem Naukowym. W okresie międzywojennym prowadził ożywioną działalność publicystyczną, pisząc m.in. na łamach Wyzwolenia, Ruchu Ludowego, Steru, Głosu Prawdy i Kuriera Porannego. W latach 1929-30 redagował i wydawał czasopismo Tydzień. Po przewrocie majowym, bronił demokracji parlamentarnej i domagał się przestrzegania praw człowieka. W wielkim stopniu zaangażował się w propagowanie idei spółdzielczości. Po wybuchu II wojny światowej znalazł się na emigracji w Szwecji, gdzie zmarł 15 VI 1941 r. Główne prace: Wrogowie reformy rolnej, 1920; Jakich Polsce rządów potrzeba, 1920; W obronie parlamentaryzmu, 1928; Spółdzielczość. Zarys ideologii, 1935; Wybór pism i autobiografia, 1939.