Publikujący także pod pseudonimami Os…arz i L. Płochocki, ur. 24 sierpnia 1870 r. w Petersburgu, ojciec Wandy Wasilewskiej, która w 1941 r. została członkiem WKP(b) – sowieckiej partii komunistycznej, a w 1944 wiceprzewodniczącą PKWN. W latach 1893-94 Wasilewski był związany z Ligą Narodową, w 1896 wstąpił jednak do PPS. W latach 1897-1905 redagował socjalistyczny „Przedświt”, stając się jednym z przywódców tzw. starych w PPS, a po rozłamie w partii, jaki nastąpił w 1906 r., stał się czołowym działaczem PPS-Frakcji Rewolucyjnej, członkiem jej władz i redaktorem jej organów prasowych („Robotnik”, „Przedświt” i in.). Podczas I wojny światowej aktywny w Polskiej Organizacji Narodowej (1914), NKN (1915-17) i CKN (1917) oraz w związanych z J. Piłsudskim Konwencie Organizacji A i Polskiej Organizacji Wojskowej. W latach 1918-19 minister spraw zagranicznych, członek różnych delegacji polskich na konferencje międzynarodowe. Od 1928 r. członek Rady Naczelnej PPS, od 1931 r. jej wiceprzewodniczący. Od 1924 r. prezes Instytutu Badania Najnowszej Historii Polskiej, od 1929 redaktor „Niepodległości”, od 1931 prezes Instytutu Badania Spraw Narodowościowych. Autor wielu prac m.in. Litwa i Białoruś (1912), Ukraińska sprawa narodowa w jej rozwoju historycznym (1925), Zarys dziejów PPS (1925). W 2001 r. OMP wydał wybór pism Wasilewskiego Drogi porozumienia.